بر اساس اخبار رسیده از داخل زندان فرقه رجوی، اعضا در مقابل ضوابط و منع ترددهای فرقه به شدت ایستادگی می کنند.
وقتی مریم رجوی ملعون دید که نشست های طولانی، کسل کننده و تکراری مسؤولین او دیگر کارساز نیست و همه ترفند های بافته شده از آستین مسؤولین او بیرون می زند، خود شخصا وارد صحنه شد.
وی با گذاشتن همان نشست های تکراری به خیال خودش می خواست اعضا را چه بسا عمیق تر از قبل شستشوی مغزی بدهد و آنها را برای یک شوی تلویزیونی دیگر مانند سوگند داوطلبانه اعضای جان بر کف خود آماده کند.
اما این بار تیرش به سنگ خورد و دیگر حنایش برای هیچکس رنگی نداشت. دیگر هیچ چیز کارساز نبود نه تهدید، نه تطمیع، نه رشوه و امتیازات.
وقتی همه مسؤولین درمانده، خسته و ناامید شدند، خودش نیز کلافه شد و نمی دانست چکار کند که در این هنگام دست به دامن به اصطلاح شورایی ها شد.
رجوی هر چه در این باتلاق دست و پا می زد بیشتر در آن فرو می رفت. او درمانده و حیران بود و از این شب گردی به این مکان و آن مکان می رفت.
مریم رجوی ملعون و یاوه گو با خون اعضا برای خود جاه و مقام دست و پا کرده بود. ای رجوی ملعون هرچه که در این سال ها کاشتی الان درو می کنی، دیگر ترفندها، خیانتها و شعارهای تو خالی تو برای همه نفرات رو شده است.
شروع تعیین ضوابط دست و پاگیر برای تردد و دست یابی اعضا به دنیای آزاد دیگر کارساز نیست.
وقتی رجوی در نهایت دید که همه اینها کار از پیش نمی برد و نمی تواند جلوی اعتراض و رفتن اعضا را بگیرد تصمیم گرفت به بهانه هایی مثل خود کشی، خود سوزی و یا بیماری آنها را ازبین ببرد اما باز هم کارساز نبود.
پیام آوران آزادی یکی پس از دیگری همچون پرستوهای بهاری، نغمه های آزادی سر می دهند. ای رجوی ملعون بدان که طوفان در راه است ، طوفانی که بنیان کاخ ستم تشکیلات و ذهن بیمار تو را برکند .
به امید آزادی همه اسرای اسارتگاه فرقه ملعون رجوی .
یادداشت از پیام رستمی
انتهای پیام
