با سلام می خواستم مطالبی در خصوص شعار مضحک رجوی که سالها در گوش ما فرو کرده بود و ما هم فکر می کردیم واقعا این مردک معصوم و مدافع حقوق مظلومین می باشد شعاری که خیلی آن را با آب و تاب می گفت و شعاری که برای به بند کشیدن هرچه بیشتر اعضا از آن استفاده می کرد. یعنی شعار دفاع از حقوق بشر و به خصوص حقوق زنان.
هر چی فکر می کنم که آدم چقدر باید پست فطرت باشد که به این درجه از رذالت رسیده باشد که به هیچ معیاری پایبند نباشد. این مردک پلید که به همه مارک و انگ ضد بشری می زد فقط باید دید که با اعضای فرقه خود که همه عمر و جوانی و بهترین سالهای خود را فدای خودخواهی های ذهن بیمار این مردک گور به گور شده کردند در آلبانی چکار می کند.
در هر سازمان یا شرکت یا مؤسسه ای اگر این همه سال خدمت می کردی، در واقع نه هشت ساعت در روز و پنج روز در هفته بلکه بیست و چهارساعته و هفت روز هفته و سی سال یا بیشتر بدون هیچ گونه حقوق و مزایایی و حتی یک ساعت مرخصی و استثمار حتی ذهنی و نه حتی می توانستی با خانواده و پدر و مادر و زن و فرزند و نه با بقیه افراد حتی در داخل فرقه دیدار و تماسی داشته باشی فقط و به فقط گوش به فرمان برای پیشبرد رویاهای آنها باشی در پایان حتما ازت حداقل یک تقدیر و تشکر و قدردانی می شد اما در فرقه رجوی بعد از همه اینها سران این فرقه ضدبشری و ضد ارزشهای انسانی هیچ بویی از انسانیت نبرده اند انگ خائن و بریده هم می زنند و ترا مسحق اعدام می دانند.
خدایا چرا باید عمرمان را برای چنین انسانی که البته نمیشه اسم انسان روش گذاشت هدر بدیم؟ همانطور که می دانید پس از سالها تحمل درد و رنج و حبس و بیکاری و استثمار از طرف فرقه ای که جیق های ضد استثماری و دفاع از حقوق بشر و مظلوم نمایی سران این فرقه گوش فلک رو هم کر کرده بود وقتی که همه اعضای خود را به آلبانی منتقل کرد ماهیت ضد بشری و استثماری خودش را بیش از قبل برای همه عیان نمود.
مریم رجوی هنوزبه قدرت نرسیده ببین چه بلایی به سر اعضای فرقه خودش که این همه سال برای سران این فرقه از همه چیز خود گذشتند در آلبانی در می آورند. اعضای معترض را به بهانه های واهی بدون هیچ دلیلی از پایه ترین حقوق خود محروم می کند و از ترس اینکه این اعتراض ها به بقیه قسمتهای تشکیلات سرایت نکند او را در اتاقی دربسته ماهها زندانی انفرادی می کنند و تحت شکنجه های شدید روانی و حتی فیزیکی قرار می دهند تا او را وادار به ابراز پشیمانی کنند. اما وقتی دیدند که این ترفند ها کارساز نیست و همه تیرهای آنها از تهدید و تطمیع و فریب به سنگ خورد و مخصوصا که اینجا هم عراق نیست که براحتی آب خوردن نفر را به بهانه های مختلف مثل خودکشی یا شلیک ناخواسته یا سکته و سرطان سر به نیست کنند او را بدون اینکه کسی بفهمد با جیب خالی و بدون حتی داشتن پول غذای یک وعده با چشم بسته سوار می کنند و وسط یک اتوبان یا میدان یا خیابان رها می کنند.
تصور بکنید که این نفر با منع تردد شدیدی که در تشکیلات حاکم بوده شاید اولین باری است که پا به تنهایی پا به خیابان های تیرانا گذاشته و مسلط به خیابونها و میدانها و بقیه اماکن تیرانا نیست و بی پول و غریب در یک شهری که کسی را نمی شناسد بدون کوچکترین امکاناتی بی سرپناه و بی کس چکار می کند.
از نظر فرقه مهم نیست که چه بلایی سرش بیاید. این است پاداش این همه سال خدمت به رجوی های خون آشام از خدا بی خبر. به خدا قسم اگه یه ذره هم به خدا و پیغمبر اعتقاد داشته باشن. حتی یه ذره به ارزشهای انسانی هم پایبند نیستند. کسی را که همه چیز خود از جوانی و مال و خانواده و خواهر و برادر و حتی یک لحظه دیدار با خانواده را برای سالهای سال بدون هیچ مزدی فدای رجوی و تشکیلات موهوم و ذهن بیمار و رویاهای کودکانه او کرده این رفتار را با او می کنند. هنوز به جایی نرسیده حکم قتل و کشتار و قتل عام صادر می کند. حال ببینید این جانی خائن پست فطرت اگه به قدرت می رسید چکار می کرد. خدا رو شکر که خوار و ذلیل شد و حتی به نوکری بیگانه هم قبولش نمی کنن و ماهیتش رو شد.
پیام رستمی
نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
انتهای پیام
