عید نوروز، تلخ ترین روزها برای اعضای اسیر در فرقه رجوی / اگر اعضا آگاه شوند کمیساریا هزینه آنها را تامین کند یک روز هم در فرقه نمی مانند

در واقع ایام عید نوروز برای کسانی که در تشکیلات هستند از تلخ ترین روزها به شمار می رود. اول اینکه تنها سه روز نشست ها و کارهای به اصطلاح جاری تعطیل می شود اما قبل از آن از حدود یک ونیم ماه تا دقایقی قبل از سال تحویل برنامه های بسیار فشرده ای برای نفرات ریخته می شود که بسیار بسیار فشرده تر از کارهای معمول می باشد.
این فشردگی وفشار از طرف خود شخص رجوی توصیه می شود. علت هم این است که خاطره خوش عید های قبل از فرقه در افراد زنده نشود وبه اصطلاح نفرات فیلشان یاد هندوستان نیفتد. چون ایام نوروز خاطره انگیز ترین روز های هر ایرانی می باشد اما فرقه که همیشه سعی در خشک کردن خاطرات افراد دارد وهر کسی که خواسته یا ناخواسته خاطره ای برای دیگری تعریف کند در نشست های عملیات جاری بازخواست وحسابرسی می شود به این ترتیب این خاطرات تهدیدی برای تشکیلات محسوب می شود این است علت فشردگی بی حد وحصر برنامه های قبل از سال جدید.
اخیرا هر چه که مریم رجوی سراسیمه به بهانه شرکت در مراسم چهارشنیه سوری وعید خودش را به آلبانی رسانده بود تا بتواند فرار ها را مهار کند با وجود این دونفر که یکیشان بیمار ودیگری نفر همراه وی بود بعد از اطمینان از اینکه در صورت جدا شدن کمیساریا زندگی آنان را تامین خواهد کرد از بازگشت به باصطلاح اشرف سوم سر باززده و زندگی آزادی را در پیش گرفتند که شروع زنذگی جدیدشان را به آنها تبریک می گویم.
اما وضعیت افراد جدا شده از تشکیلات هم وضعیت چندان مناسبی ندارند. چون که فرقه بر خلاف تعهدی که به سازمان ملل داده بود که هزینه زندگی افراد جدا شده را بپردازد نه تنها به تعهد خودش عمل نکرد بلکه پرداخت هزینه را تبدیل به حربه ای برای سرکوب وفشارو تحقیر و خبرچینی کرد وهر کس که با این خواسته ها خودش را تطبیق نداد وی را به قطع هزینه تهدید کرد.
اما این بار که جدا شدگان همگی با هم به وزارت کشور ودفتر کمیساریا موسوم به رمسا شکایت کرده ورمسا اعلام کرد که هرکس که مایل باشد می تواند از کمیساریا درخواست هزینه ماهانه کند وتنها تعدادی کمتر از انگشتان دو دست حاضر شدند از سازمان تامین شوند که این افراد هم در جامعه جداشدگان به دیده بد بینی نگریسته شده و خبرچینان سازمان محسوب می شوند که با احتیاط با آنان برخورد می کنند.
اما اخیرا دوباره فرقه به کسانی که قبلا هزینه آنها را خودش قطع کرده بود، تماس و درخواست دیدار می کند اما جداشدگان که در این رابطه دیگر هشیار شده اند به تماس ها و درخواست های رابط های سازمان جواب رد داده اند زیرا می داندد که دوباره می خواهد رمسا را از پرداخت هزینه منصرف کند تا باز بتواند کنترل افراد جدا شده را به بهانه پرداخت هزینه زندگی به دست بگیرد.
همچنین تهدید این کار برای فرقه البته بزرگتر از اینهاست بلکه اگر اعضای فرقه آگاه شوند که رمسا هزینه زندگی آنان را تامین خواهد کرد، تعداد بیشتری بیرون خواهند زد وترس بزرگتر فرقه از همین است. البته هرچند میزان پولی که کمیساریا می دهد به سختی کفاف هزینه آپارتمان وپوشاک وغذا را می دهد اما خوشبختانه دیگر از فشار وتحقیر خبری نیست اما با این وجود از همه هموطنان در خواست دارم که با مراجعه به دفاتر کمیساریا عالی پناهندگان وسفارت خانه های آلبانی درخواست انتقال این افراد یا حد اقل زندگی شرافتمندانه ای برای آنان را تضمین کنند.
نوشته حمیرا محمدنژاد
انتهای پیام/ انجمن زنان ایران