خانواده یکی از بزرگترین دشمنان سرکرده فرقه تروریستی رجوی بود و او وقتی نام خانواده را می شنید لرزه بر اندام خبیثش می افتاد. حضور خانواده در پشت پادگان نظامی اشرف باعث برچیده شدن ریشه فرقه رجوی گردید و ضربه ای بر پیکره زشت این فرقه شیطانی وارد ساخت که در طول چندین سال ازعمر نکبت بارش نخورده بود و آنچنان تار و پود آن را از هم گستراند که خودشان نیز انتظار ان را نداشتند . می توان به جرات گفت پیروز واقعی میدان مبارزه با فرقه رجوی خانواده ها بودند که در عرض چهار سال آن را به ورای نابودی کشاندند.
مادر مهربان و دلسوخته ای سر کوچه به انتظار ایستاده بود و با دیدنم جلوتر آمد و با صدا نمودن اسمم احوالپرسی نموده و به خانه دعوت نمود . بعد از احوالپرسی با او در مورد پسرش رامین عبدالهی سئوال نمودم که گفت پسرم خیلی آقا بود و در همان جوانی خودش همیشه بدنبال کار و تلاش بود و یک ساندویچی کوچیک تو محل داشت که اون روزهای آخر دیگر کارش خوابیده بود و برای تامین اقساط بانکیش یک روز مجبور شده بود جعبه ها و شیشه های نوشابه را بفروشد که وقتی ازش سئوال کردم که رامین جان چکار میکنی در پاسخم گفت که مغازه دیگر کار نمی کند و من یه کار خوب پیدا کرده ام و به همراه یکی از دوستانم به ترکیه می روم و جنس می آورم و سود آن خیلی خوب است و اینکار خوب را دو بار انجام داد و سومین بار که رفت دیگر برنگشت و گرفتار انسان نماهایی شد که اصلا از انسانیت بویی نبرده اند و تنها برای منافع خودشان و خوش گذرانیهای خودشان فکر میکنند و امسال پسرم رامین عبدالهی برای او تنها نقش عروسکهای خیمه شب بازی را دارند .
مادر رامین عبدالهی می گوید که الان چندین سال می شود که از او نه خبری دارم و نه تماسی با ما گرفته و وی ادامه میدهد که یعنی جایی که پسرم در آنجا حضور دارد تا این اندازه از انسانیت بویی نبرده اند که حتی به من مادر که چندین سال در انتظار فقط یک تماس او هستم چنین اجازه ای نمیدهند ؟
به وی توضیح دادم که متاسفانه سران فرقه رجوی از امثال رامین و دیگران برای پیشبرد اهداف پوچشان استفاده می نمایند و برای آنها انسانیت و وجدان دیگر هیچ معنایی ندارد و خانواده نیز که عامل جدا شدن عناصرش شده و باعث به هم ریختن برنامه های خبیثانه آنها شده ، از یک دشمن تمام عیار بدتر شده و به خاطر همین تمام تلاش خود را بکار بسته اند و ذهن عناصر خود را نسبت به این کانون گرم و مورد اعتماد شدیدا مورد شستشو قرار داده اند و تمام راههای ارتباطی را بر روی آنها بسته اند تا بتوانند عناصر خود را با دنیای بیرون کاملا قطع ارتباط نمایند و آنها را از اخبار بیرون دور نگه دارند تا ذهن آنها کوچک مانده و از فرقه رجوی دور نمانند .
مادر رامین عبدالهی در حالیکه گریه امانش نمی داد می گفت که من هر روزه می شنوم که بعضی ارگانهای بین المللی کارهای زیادی در مناطق جنگ زده انجام می دهند ، آیا هیچ کدامشان نمی توانند به داد پسرم برسند و او را آزاد کنند؟
در پاسخ این مادر که هر لحظه بر گریه اش افزوده می شود و برای قلب بیمارش خوب نیست، جواب دادم که مادر من آنها فقط برای بازیهای سیاسی خوب هستند و چون حامیان فرقه رجوی نمی خواهند این گروه تروریستی از هم بپاشد تا بتوانند از طریق آن مثلا به کشورمان ضربه ای وارد کنند و به همین خاطر اجازه نمی دهند که هیچ ارگان بین المللی که تنها داعیه انسانیت می نمایند به آنها نزدیک شوند ولی انشالله با ریزشی که در این فرقه ظاله هر روزه مشاهده می کنیم بزودی شاهد متلاشی شدن آن و آزاد شدن پسرتون و بقیه خواهیم شد که قطعا ان روز دیر نخواهد بود .
از وی تشکر نمودم و او را در حالیکه هنوز گریه می نمود تنها گذاشتم و خداحافظی نمودم و در حالیکه از وی دور می شدم با خودم گفتم که فرقه ضدخانواده رجوی چگونه می خواهند در روز قیامت در پیشگاه خداوند این همه جنایت و خیانت را پاسخ گو باشند که البته باز خودم گفتم که مگر آنها به چنین روزی اعتقاد هم دارند که براحتی دارند چنین اعمال زشت و غیر انسانی را انجام می دهند؟
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز گلستان
