در فرقه رجوی وقتی عضوی بعد از مدتی به پوچی سیاست رجوی و بر ملا شدن ماهیت وی پی می برد تصمیم می گیرد که راه خود را از آن جدا کرده و عمر خود را به فنا ندهد و سعی می کند به هر روشی که شده خود را رها سازد.
همچنین فرقه وقتی خود را در قبال چنین خواسته ای می بیند راه حل های مختلفی را در مورد نفر اتخاذ می کند که اولین سیاست تهدید و ترساندن شخص بنا به اقتضای شرایط می باشد ولی هدف من در نوشتن این مقاله بر ملا کردن روشهای تطمیع و تهدید و یا به اصطلاح عوام بکارگیری سیاست چماق و هویج است.
برای مثال در دورانی که نیروهای آمریکایی در اطراف قرارگاه اشرف به حفاظت از آن مشغول بودند و کمپ معروف به تیف در بیخ گوش رجوی بود و به عنوان تهدید جدی فرقه به شمار می رفت فرماندهان فرقه برای اینکه شخصی که اعلام جدایی کرده را خام کنند بعد از بحث های فراوان، به شخص می گفتند که مثلا شما پنج سالی را ماندی تا ۶ ماه دیگر به ما وقت بده بعد از آن اگر ایران سرنگون نشد برو و در کنار بکارگیری همین شیوه های فریب خواسته های صنفی نفر اعم از کم و زیاد را در سرفصل های مختلف حل و فصل کن.
یادم هست دوستی که با وی در قرارگاه اشرف بودم وقتی چندین بار اعلام جدایی کرده بود اقدام به دادن اقلامی از قبیل کت و شلوار که دو سال یکبار هم نفر نمی توانست تنش کند یا برای وی تنقلات آن هم از نوع اهدا شده نیروهای آمریکایی به فرماندهان زن فرقه می فرستادند .
جالب است با همه تطمیع ها، فرقه نتوانست برای مدت زیادی نفرات معترض و خواهان جدایی را فریب دهد و فقط برای تشکیلاتش زمان خرید. امروز هم در کشور آلبانی می بینیم که سران فرقه باز همان روش های گذشته را روی باقیمانده نفرات امتحان می کنند .
شنیدم به نفرات مخالف و مساله دار تلفن هایی داده شده که هر از گاهی نفر با خانواده اش در ایران تماس بگیرد که این تماس ها هم هدایت شده می باشند و فرقه علاوه بر ساکت کردن فرد بتواند اطلاعات درون ایران را از زبان خانواده به دست بیاورد. یا اینکه شنیدم نفرات را هفته ای یکبار برای گردش در سطح شهر و خرید مایحتاج به بیرون کمپ اشرف ۳ می برند که این کار هم زمان را برای تشکیلات مخوف رجوی زنده می کند ولی بنا به تجربه ثابت شده در طول تاریخ راه کج به مقصد نمی رسد و تهدید ها و تطمیع ها برای رجوی جز رسوایی هر چه بیشتر در بر نخواهد داشت .
شاهد هستیم که امروزه سیل جدا شدگان در آلبانی رو به افزایش است و روزی نیست که خبر جدایی عزیزی را نشنویم.
به امید رهایی تک تک دوستان سابق و اسیران فرقه مخوف رجوی.
یادداشت از حسینی
انتهای پیام
