یکی از ویژگی های بارز فرقه تروریستی رجوی و به طور خاص رهبری این فرقه فرار از پاسخگویی به سوالات واقعی می باشد.
سران فرقه و به طور خاص مریم عضدانلو سرکرده فعلی فرقه تروریستی رجوی و شخص مسعود رجوی نه تنها هیچ وقت حاضر به پاسخگویی نبوده و نیست بلکه سعی می کند با دروغ پردازی و دجالیت خاص خودشان سوال کنندگان را مزدور و سازشکار و خائن خطاب کند.
اما در این میان یک سری سوالات اساسی هست که رجوی ها هیچگاه حاضر به پاسخگویی نبوده و نیستند چون اگر بخواهند بدین سوالات پاسخ درست بدهند بایستی بپذیرند که اشتباهات فاحشی مرتکب شده و همین اشتباهات باعث فروپاشی تشکیلات قرون وسطایی و پوسیده شان گردیده است و همچنین باید قبول کنند علیه مردم ایران مرتکب خیانت و جنایت های بی شماری شده اند و بایستی در یک دادگاه عادلانه محاکمه شوند.
به نظر بنده سوالات اساسی به قرار زیر می باشد:
۱) چرا در سی خرداد سال شصت در حالی که انقلاب ضد سلطنتی مردم ایران نوپا بود و همچنین مردم درگیر یک جنگ خارجی با عراق بودند فرقه رجوی اعلام مبارزه مسلحانه کرد در حالی که تاکنون استراتژی جنگ مسلحانه نه تنها هیچ دستاوردی نداشته بلکه باعث کشته شدن تعداد زیادی از هموطنان و نیروهای فرقه شده است؟
۲) چرا در حالی که صدام حسین با ایران در حال جنگیدن بود و هر روز مردم و شهرهای مختلف ایران را بمباران می کرد و عده زیادی از هموطنان عزیزمان را کشته و زخمی و بی خانمان می کرد شما به عراق رفته و پیمان مزدوری با صدام حسین امضا کردید؟
۳) چرا بعد از سی سال ماندن در کشور عراق و به کشتن دادن نیروهای سازمان با بهانه های مختلف نظیر عملیات سرنگونی و حفظ اشرف و حفظ اموال اشرف و اصرار بر ماندن در کشور عراق، بدون هیچ دستاوردی مجبور شدید تن به اخراج مفتضحانه از عراق و انتقال به کمپ آپارتمانی تیرانا بدهید؟
۴) چرا وضعیت مسعود رجوی را مشخص نمی کنید که بالاخره زنده است یا مرده و خلاصه کجاست و چرا این همه مدت مفقود شده و غیبش زده و خبری از او نیست؟
۵ ) در حال حاضر سرنوشت مقولاتی نظیر انقلاب ایدئولوژیک و ارتش به اصطلاح آزادی بخش و شورای به اصطلاح ملی مقاومت و سرنگونی چه می شود؟
اینها سوالات واقعی و اساسی و کلیدی هستند که رجوی ها از پاسخگویی به آنها طفره می روند و از نظر بنده مهمترین دلیلی که باعث جریان مسئله داری و موج روز افزون ریزش نیرویی در مقاطع مختلف در تشکیلات وارفته و روحیه باخته شده است همین عدم پاسخگویی به این سوالات اساسی می باشد و حال که فرقه تروریستی رجوی در کمپ آپارتمانی تیرانا مهمترین مشکل عظیم و لاعلاجش ریزش نیرویی و جریان مسئله داری می باشد به خاطر عدم پاسخگویی سران فرقه تروریستی رجوی به این سوالات اساسی و کلیدی می باشد.
به نظرم راه برون رفتی برای سران فرقه تروریستی رجوی به جز پاسخگویی به سوالات واقعی و اساسی و کلیدی وجود ندارد و نخواهد داشت.
یادداشت از علی جهانی
انتهای پیام
