رجوی سنگدل و سیاه، زهی خیال باطل، که ستاد دست سازت بنام جنگ سیاسی بتواند عشقِ خواهر عزیز و دوست داشتنی ام کبری جان را از دلم برباید!
با صد سلام و درود و آرزوی سلامتی و آزادی برای خواهرعزیز و دوست داشتنی ام کبری جان و تمام اسیران در بند فرقه رجوی.
راستش هربار در سایت های فرقه رجوی چک می کردم که یک دست خطی هر چند الکی بنام خواهرم کبری جان، نوشته شود و یا یک عکس جدید از این عزیز دلم در سایت ببینم ولی همه اش تکراری و قدیمی و جعلی است!!
و هر بار می روم توی سایت ها تا ببینم فرقه در واکنش هیستریک به مقالات من، یک چیزکی نوشته باشد، ولی چند ماه تاخیر داشت تا اخیرأ سایت موسوم به «افشاگر» عکس قدیمی کبری خواهر عزیز و دلبندم را با لینک های قدیمی انتشار داده است. به تعزیه گردانان این سایت می گویم: لطفا کمی کار محتوایی کنید فقط کپی و پیست که کار نشد.
اگر نامه جعلی و سراسر تهدید بنام خواهر عزیز و نازنینم در سایت خود درج می کنید، حداقل یک عکس جدید هم از او انتشار بدهید!
به شما یادآور می شوم اینجانب زهرا سادات میرباقری هستم که در قرارگاه جهنمی رجوی عضو شورای رهبری فرقه بودم فراموش که نکرده اید؟
در تاریخ ۹ بهمن ۱۳۸۹ که در یک عملیات حساس، ریسک پذیر، شگرف و ناباورانه، و با وجود تعادل قوای بسیار نابرابر، به صورت یکنفره و در حالتی خسته و بیمار و زخم خورده از شکنجه های روحی و جسمی که به دستور مریم و مسعود رجوی بر من اعمال شده بود، و در برابر انبوهی زنان و مردان توجیه شده فرقه که مرا در زنجیره و حلقه انسانی نگه داشته بودند (و از جمله مسئول دماغ سوخته ام که بخاطر کنترل بیشتر من به وی موبایل داده بودند)، موفق شدم در یک چشم به هم زدن و در یک لحظه مناسب جانانه از آن پنجره به بیرون پریدم وبعد از عبور ازموانع دیگراز قلعه خوفناک فرارکردم و… از دیوارآهنی گریختم و ناباورانه به دنیای آزادی دست یافتم.
حتماً یادتان می آید آن روز در سالن اجتماعات قرارگاه جهنمی اشرف نشست داشتید و مسعود رجوی بزدل می خواست با شما چت و کال کنفرانس داشته باشد. یادش بخیر، به به چه تصمیمی جانانه و آرش گونه ای گرفتم. ماهها بود که به دستور مریم رجوی در زندان اشرف ممنوع الملاقات شده بودم.
آری من سالهاست که از خواهر دلبندم کبری جان خبری ندارم. شاید از این طریق خبری کسب کنم و چشمم به جمال ایشان روشن گردد. من از هیچیک از خواهران و برادرم خبری ندارم ولی الان بحث این خواهر نازنینم است که سایت کذا از او علیه من سوء استفاده می کند.
فرقه به اصطلاح مجاهدین خلق که سالهاست توسط شخص رجوی به شکنجه گاه و اسارتگاه تبدیل شده، مانع تماس تلفنی و دیدار خانواده ها با عزیزانشان در این فرقه شده است. مادرانی بیمار و چشم انتظار که در آرزوی دیدار فرزندانشان در فرقه، شبها و روزها را به این امید می گذرانند که شاید مسعود و مریم رجوی سنگدل به عزیزان اسیر در تیرانا در آلبانی اجازه دهند تا با والدین بیمار خویش اجازه ملاقات و یا تماس تلفنی دهند، ولی افسوس و شوربختانه رجوی دلش سنگ و سیاه شده است و به این خلق خدا رحمی نمی کند.
باید به رجوی سیه دل گفت مگر بنام همین خلق و «اشک و آه مادران و همسران» ما و بقیه را فریب ندادی و وعده ندادی که آزادی و عدالت اجتماعی را آرمان خود قرارمی دهی؟ آزادی خلق ایران پیش کش، لطفاً اجازه دهید نیروهایتان از درون اسارتگاه با والدین خود تماس تلفنی داشته باشند.
مگر نگفتی اعضای شورای رهبری فرقه آبدیده صد کوران هستند؟ پس چطور حتی از دیدار مادران و پدران پیر و سالخورده و سکته کرده در فراق عزیزانشان هم وحشت داری؟
باید از مسعود رجوی پرسید که آیا تبیین جهان تو این بود؟ بزدلی و وحشت از خانواده هایِ اعضای فرقهِ خودت؟ لطفا کمی از دیکتاتور ها و مستبدین تاریخ و سنگدلان عبرت بگیر و تا این حد و با این شدت بر شکنجه اسرای فرقه ات و دور نگهداشتن فرزندان و مادران از عزیزان و در آوردن اشک و آه آنها برای دیدار عزیزانشان اصرار نورز.
مسعود و مریم رجوی، کوچکترین حق هر اسیر که در تمامی فرقه ها و حکومت های دیکتاتوری هم به رسمیت شناخته شده است در دیکتاتوری نوین شما وجود ندارد. شما از به رسمیت شناختن حداقل حقوق انسانی اعضای فرقه خودتان، یعنی حق ارتباط و ملاقات با خانواده با حدت تمام ممانعت می کنید و حتی از آن به شدت وحشت دارید.
به مسعود رجوی باید گفت تو که مدام می گفتی که فرقه ات تنها تشکل جهان در برابر آمریکای جهانخوار است و دم از مبارزه ضد امپریالیستی و نبرد با آمریکا می زدی. الان چه شده که همسرت مریم در کنار جنگ طلبان آمریکایی علیه خلق قهرمان ایران قهقه می زند و بدور از نگاه دوربین ها با آنان دست می دهد و به صورت آشکار پیوند دوستی می بندد و به دوستی با آنان افتخار می کند؟
خودت فرمان دادی که باید سیاست داشت، و لذا دستور دادی تا دست دادن مریم با شرورترین جنگ طلبان امپریالیستی را انتشار و انعکاس ندهند.
هان ای رجویِ بزدل، که معلوم نیست در کدام غار و سوراخ پنهان شده ای، امروز چی شده که خلق قهرمان ایران و آن همه روشنفکرانشان به همراه تمامی خانواده های مجاهدین خلق همگی مزدورند؟ آیا به غیر از خودت و چند نفر اسیر ذهنی در اطرافت همه بر راه باطل هستند؟ قطعا قضیه عکس است.
این تو هستی که سالهاست به خیانت به ملت و جنایت، حتی در حق وفادارترین نیروهایت، مشغول هستی، نه بخش عمده مردم ایران که از تو و فرقه ات و وطن فروشی ها و جنایات هایت نفرت دارند.
مگر خودت نگفتی اصالت با جمع است و نه با فرد؟
در نهایت باید به فرقه رجوی گفت: دیر و دور نیست که شما ظالمان و ستمکاران پاسخ مقتضی از بشریت معاصر و از تاریخ دریافت نمایید.
یادداشت از زهرا سادات میرباقری
انتهای پیام
