سازمان آزادی رسانه‌ها، گزارشگران بدون مرز، در فهرست آزادی مطبوعات جهان در سال ۲۰۲۵، خاطرنشان کرد که روزنامه‌نگاران در آلبانی هم توسط سیاستمداران و هم توسط گروه‌های جرایم سازمان‌یافته مورد ارعاب قرار می‌گیرند.
به گزارش فراق، آرلیس آلیکاج، روزنامه نگار آلبانیایی در گزارشی که در «بالکان اینسایت» منتشر شده، نوشته است: ارعاب روزنامه‌نگاران شاغل در رسانه‌های مستقل در آلبانی رو به وخامت است، زیرا مقامات دولتی و محلی تلاش می‌کنند صداهای منتقد را چه به صورت آنلاین و چه حضوری خاموش کنند.
وقتی آرماندو رابی، روزنامه‌نگار، در حال پوشش رأی‌گیری در انتخابات عمومی ماه مه در شهر گیروکاستر در جنوب آلبانی بود، شاهد رفتار مشکوک کارمندان دولت در یک حوزه رأی‌گیری بود – آنها بیش از حد مجاز در نزدیکی حوزه رأی‌گیری پرسه می‌زدند – ما وقتی او خود را روزنامه‌نگار معرفی کرد و شروع به فیلمبرداری از آنها کرد، فرد ناشناسی او را تهدید و سپس مورد حمله قرار داد. او گفت که ضارب او «فردی بود که یک مقام دولتی را همراهی می‌کرد».
این تنها حمله از این دست به روزنامه‌نگاران در طول انتخابات نبود که مقامات یا آن را تحریک کردند یا نتوانستند از آن جلوگیری کنند. السا زیندول، خبرنگار تلویزیون MCN، هنگام تهیه گزارش در یک حوزه رأی‌گیری در پوگرادتس، شهری در کنار دریاچه اوهرید، ادعا می‌کند که فرد ناشناسی تلفن همراهش را ضبط کرده است.
زیندول گفت: «وقتی داخل مرکز رأی‌گیری بودم، یک فرد ناشناس تلفن همراهم را برداشت و فیلم‌هایی را که فیلمبرداری کرده بودم پاک کرد.»
او افزود که مقامات هیچ کاری برای جلوگیری از این کار انجام ندادند. گزارش ناظران انتخاباتی OSCE/ODIHR که اخیراً در مورد انتخابات ماه مه منتشر شده است، به موارد متعددی از ارعاب و ایجاد مانع برای روزنامه‌نگاران اشاره دارد.
امسال، سازمان‌های مدافع آزادی رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران امن، ۳۶ حمله به روزنامه‌نگاران در آلبانی را ثبت کرده‌اند که بسیاری از آنها در جوامع کوچک با راه‌های اندک برای محافظت از خود مشغول به کار هستند.
روزنامه‌نگاران در آلبانی در یک محیط سیاسی به شدت قطبی‌شده، تحت فشار فزاینده‌ای از سوی لفاظی‌های خصمانه علیه رسانه‌ها قرار دارند. علاوه بر این، توهین‌ها از سوی سیاستمداران ارشد، از جمله نخست‌وزیر ادی راما و شهردار تیرانا، اریون ولیاج، نیز صورت می‌گیرد.
راما از «باتلاق سیاسی-رسانه‌ای» صحبت کرده است، در حالی که ولیاج، پس از دستگیری به اتهام فساد در ماه فوریه، روزنامه‌نگاران را «سگ» توصیف کرد.
سازمان آزادی رسانه‌ها، گزارشگران بدون مرز، در فهرست آزادی مطبوعات جهان در سال ۲۰۲۵ ، خاطرنشان کرد که روزنامه‌نگاران در آلبانی هم توسط سیاستمداران و هم توسط گروه‌های جرایم سازمان‌یافته مورد ارعاب قرار می‌گیرند. این سازمان گفت که این مشکل با «یک چارچوب قانونی ناقص و مقررات حزبی» تشدید شده است.
وضعیت در جوامع کوچک بدتر است. در آنجا، روزنامه‌نگاران محلی و مخالفان با آزار و اذیت هماهنگ، اغلب بدون هیچ گونه حمایت نهادی، مواجه هستند. همه اینها به بحران عمیق‌تر آزادی مطبوعات در آلبانی و عادی‌سازی ارعاب به عنوان ابزاری برای ساکت کردن مخالفان اشاره دارد.
در ماه اکتبر، پیرو ناسه، خبرنگار شبکه تلویزیونی «ریپورت تی‌وی»، مستقر در گیروکاستر، جنوب آلبانی، گزارش داد که پس از پخش گزارشی در مورد تعلیق یک مقام پلیس در شهر پرمت که گفته می‌شود به یک پرونده سوءاستفاده جنسی مرتبط است، چندین تماس تلفنی تهدیدآمیز دریافت کرده است.
در شرق آلبانی، گروهی به نام ابتکار روزنامه‌نگاران جوان در لیبراژد، شهری کوچک با حدود ۱۱ هزار نفر جمعیت، گزارش دادند که پس از ایجاد یک گروه آنلاین به نام ابتکار حفاظت از رودخانه شکومبین، با هدف افزایش آگاهی در مورد آلودگی رودخانه، با واکنش منفی روبرو شده‌اند.
دورینا هارونی، یکی از روزنامه‌نگاران این گروه، گفت: «بعد از اینکه ما ویدیویی [در فیسبوک] از بیمارستانی در لیبراژد که زباله‌ها را به رودخانه شکومبین می‌ریخت، منتشر کردیم، این ویدیو به سرعت در فضای مجازی پخش شد.»
او به یاد می‌آورد: «در نتیجه، من و خانواده‌ام با آزار و اذیت از سوی مشاغل و ساکنان لیبراژد که مرتباً رودخانه را آلوده می‌کنند، مواجه شدیم. من از شغلم می‌ترسیدم زیرا شهرداری و خود شهردار چند بار با من تماس گرفتند و از من خواستند که کمپین‌های عمومی خود را در مورد آلودگی رودخانه متوقف کنم.»
وضعیت در سایر جوامع کوچک نیز مشابه است، جایی که مقامات دولتی محلی چهره‌های قدرتمندی هستند.
روزنامه‌نگاران مستقل هم در فضای آنلاین و هم در فضای حضوری با آزار و اذیت مواجه هستند. اخیراً یک حمله سایبری، کانال شهروندان، یک سازمان رسانه‌ای که به روزنامه‌نگاران کمک می‌کند و روزنامه‌نگاری شهروندی را در آلبانی ترویج می‌دهد، را هدف قرار داد و به صفحه فیسبوک و وب‌سایت آن حمله کرد.
لورین کادیو، مدیر کانال شهروندان، به یاد می‌آورد: «این حمله با حملات DDoS [ انکار سرویس توزیع‌شده] و تزریق اسکریپت‌های مضر [کد مخربی که برای سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌ها درج شده بود] آغاز شد.» مقالاتی از جمله گزارش‌های انتقادی در مورد معامله جنجالی شهرداری تیرانا با یک شرکت خصوصی به نام Fusha Sh.PK در مورد مناقصه‌های ساختمانی و همچنین هزاران پست حذف شدند.
در نهایت، متا، شرکت مادر فیسبوک، بیشتر محتوای از دست رفته را بازیابی کرد. کادیو گفت: «با این حال، چالش‌های ما ادامه یافت، زیرا در عرض چند دقیقه با هجوم بیش از ۵۰،۰۰۰ دنبال‌کننده جعلی به صفحه اینستاگرام خود مواجه شدیم.»
تخلفات باید گزارش شود
اورکیده ژافراج، محققی که ریاست بخش سیاست‌های دیجیتال و نوآوری در اندیشکده آلبانیایی SCiDEV را بر عهده دارد، خاطرنشان کرد: روزنامه‌نگاران و به‌طورکلی رسانه‌های مستقل، سطح آگاهی پایینی در مورد امنیت سایبری یا توانایی محافظت از خود یا دسترسی به پشتیبانی فنی برای محافظت از خود یا کاهش حملات دارند.
خافراج معتقد است که فرهنگ گزارشگری نیاز به تقویت دارد تا روزنامه‌نگاران و عموم مردم را تشویق کند تا سوءاستفاده‌ها، تهدیدها یا سایر مشکلات را گزارش دهند و از این طریق پاسخگویی را تضمین کنند.
بدون اقدام برای محافظت از روزنامه‌نگاران و تقویت پادمان‌های دیجیتال و نهادی، وضعیت آزادی رسانه‌ها و پاسخگویی دموکراتیک در آلبانی همچنان متزلزل خواهد ماند.
به گزارش فراق، «بالکان اینسایت» در انتهای این گزارش آورده است: در حالی که این کشور به دنبال پیوستن به اتحادیه اروپا است، تضمین آزادی مطبوعات باید همچنان در اولویت اصلی قرار گیرد.
انتهای پیام
