تشکل “مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی” ضمن محکوم نمودن اقدام اخیر دولت آلبانی، خواستار تشکیل کمیته ای حقیقت یاب شدند تا به سوالات و نگرانی های خانواده ها پاسخ دهد.
به گزارش فراق در این بیانیه آمده است: کشور آلبانی در یک اقدام غیر منتظره اقدام به قطع روابط دیپلماتیک خود با جمهوری اسلامی نموده است.
تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی ضمن محکوم کردن این عمل نابخردانه دولت آلبانی، وظیفه خود می داند چند نکته را به اطلاع افکار عمومی برساند.
ما خانواده های اعضای فرقه رجوی حدود ۳۰ سال است که به دنبال تماس، ملاقات یا ردی از فرزندان ربوده شده خود توسط سازمان مجاهدین هستیم.
امید داشتیم که با خروج این گروه از عراق و رفتن به آلبانی امکانی جهت ملاقات و پیدا کردن فرزندان گم شده خود بیابیم.
در این رابطه بیش از ۱۰ سال است از تمامی مجامع حقوقی و بین المللی از جمله کمیساریای بین المللی امور پناهدگان، صلیب سرخ و دولت آلبانی با ارسال نامه های متعدد خواستیم شرایطی برای دیدار و ملاقات با فرزندان مان را ایجاد نمایند.
اما به هیچکدام از خواسته های ما تاکنون پاسخ مثبت ندادند و متاسفانه در بسیاری موارد به سکوت و همراهی با سرکردگان مجرم این فرقه پرداختند.
به اطلاع می رسانیم بسیاری از بچه های ما در گذر سالیان اسارت در فرقه مجاهدین، دچار انواع بیمارهای ناعلاج و خطرناک از جمله سرطان شدند و بسیاری از آنها هم اکنون وضعیت وخیمی دارند. سالهاست که از وضعیت جسمی و سلامتی تک تک آنها اطلاعی نداریم و صرفا هر از گاهی با کمال اندوه و تاسف شاهد اطلاع رسانی فرقه پس از مرگ هستیم.
به همین دلیل متوجه می شویم این فرقه برای درمان و رسیدگی به آنها اقدام جدی نمی کند.
بسیاری از بچه های ما اساسا سابقه سیاسی و یا وابستگی محتوایی با این گروه نداشتند. برخی به هنگام مهاجرت به سایر کشورها، برخی در زمان جنگ ایران و عراق و هنگامی که اسیر و در اردوگاه های عراق تحت شرایط سختی بودند به اجبار و با فریب پناهندگی به کشورهای اروپایی، به کمپ اشرف رفتند و برخی نیز از کودکی در کمپ های مجاهدین بزرگ شدند و تصمیمی آگاهانه برای ماندن در نزد فرقه نداشتند.
سازمانی که در طی ۳۰ سال گذشته و از جمله از زمانی که به کشور آلبانی ورود کرده تا کنون اجازه حتی یک ملاقات حضوری پنج دقیقه ای به بچه های ما نداده است.
دولت آلبانی در همسویی آشکار با یک سازمان غیر قانونی اجازه مسافرت به ما خانواده ها دردمند را نمی دهد و حتی یک اقدام ساده جهت برقراری ارتباط و اطلاع رسانی ننموده.
وضعیت این افراد اسیر به گونه ای است که حتی یک تلفن مستقل، یک شماره تلفن و یا ایمیل مستقل ندارند که بتوانند با بستگان و پدران و مادران خود تماس بگیرند و خبری از زنده بودن و سلامتی خویش را بدهند.
بسیاری از همین مادران و پدران دردمند در فراق و آرزوی خبری و صدایی و ارتباطی درگذشتند و از دست رفتند.
کشور های انگلستان و آمریکا که هم اکنون مدعی حمایت از اقدام نابخردانه آلبانی هستند، سالهاست که سایر کشورها را محکوم به نداشتن آزادی، حق بیان، و عدم اجرای حقوق بشر می کنند، چرا و به چه دلیل ده سال است چشم خود را به این ظلم آشکار بسته اند. چگونه به این سازمان فرقه ای اجازه داده اند حدود سه هزار تن که خانواده های آنها سال هاست بدنبال شان هستند را در یک کمپ ایزوله شده با شرایط فیزیکی سخت زندانی کنند.
ما درخواست داریم اگر کشور آلبانی در ادعاهای خود صادق است با تک تک اعضای فرقه مصاحبه کند و آنها را مخیر به انتخاب چگونگی ادامه زندگی کند.
ما درخواست داریم کشور آلبانی با حضور واسطینی از سازمان های بین المللی امکان ملاقات و دیدار خانواده ها را ایجاد نماید.
خواستاریم که به سازمان مجاهدین اجازه ندهند، افرادی را به اجبار در یک کمپ مخوف نگهداری و وادار به بیگاری و اطاعت اجباری نمایند.
ما خواستار انتشار لیست اعضای موجود در کمپ تحت حاکمیت سازمان مجاهدین و تشکیل کمیته ای حقیقت یاب هستیم تا به سوالات و نگرانی های خانواده ها پاسخ دهند.
این حداقل وظیفه حقوق بشری و انسانی و طبیعی کشور آلبانی است که میزبانی گروهی موهوم و امنیتی و دشمن کشور ایران را در خاک خود پذیرفته است.
انتهای پیام / فراق
