مریم رجوی در ۱۴ مرداد ۱۳۷۲ در معرفی چند زن نگون بخت به عنوان شورای رهبری مدعی شد که این زنان «صفی تا تهران» را تشکیل خواهند داد.
به گزارش فراق، منظورش این بود که زنان به لحاظ آزادی های فردی و اجتماعی در فرقه رجوی به حدی از بلوغ فکری و ذهنی خواهند رسید که تعدادشان از عراق آن زمانی که در آن مستقر بودند تا داخل ایران زیاد خواهد شد؛ خواب های پنبه دانه ای رجوی که این رویاهای احمقانه هیچگاه محقق نخواهد شد.
با همین تبلیغات تلاش می کردند که زنان بیشتری را جذب کرده و به داخل عراق و داخل کمپ اشرف بکشانند. هر چند که این سخنان بسیار شیک و عامه پسند مریم رجوی در آن هنگام ظاهری خوب داشت ولی طبق معمول خیلی ها می دانستند که این حرف ها فقط جنبه تبلیغاتی داشته و هرگز توسط رجوی محقق نخواهد گردید. بعدها مشخص شد در حرمسرایی که مسعود رجوی برای همان زنان ایجاد کرده اوضاع به حدی مفتضح شده که خودشان مجبور شدند برای جلوگیری از آبروریزی های بیشتر درب شورای رهبری را گِل گرفته و ببندند و بگویند که شورا منحل شده است.
از آن زمان دیگر رجوی ها از آن شکرخوری های بی جا مطرح نکردند زیرا با افشاگری هایی که توسط برخی از زنانی که توانسته بودند از جهنم رجوی بگریزند معلوم شد رجوی برای زنان یک دام پهن کرده و در همکاری با مریم رجوی که مسئولیت این حرمسرا را بر عهده داشت زنان نگون بخت را به دام می انداخت و بهره های جنسی از آنان می کشید.
قطعا در این خصوص مطالبی که منتشر شده را کم و بیش شنیده و یا خوانده اید.
هم اکنون همین واژه صفی تا تهران مورد تمسخر همگان به ویژه جداشدگان از فرقه تروریستی رجوی قرار گرفته است. تعداد جدا شده ها به قدری در این اواخر زیاد شده که بین خود آنها با خنده گفته می شود صفی تا تهران در حال شکل گیری است.
بله دوستان صفی تا تهران که روزگاری مریم رجوی آن را بلغور کرده و تلاش می نمود از آن بهره برداری کرده و زنان را به سمت تشکیلات مسعود رجوی بکشاند هم اکنون تبدیل به یک جوک تاریخی گشته است. واژه ای که در عین خنده دار بودن واقعا تاسف آور هم می باشد.
صفی تا تهران که روزگاری در عراق طنین انداز و توجهات بسیاری را به خود معطوف کرده بود هم اکنون با شنیدن این واژه چیزی به جز یک حرمسرا به ذهن آدمی خطور نمی کند.
ارسلان صادقی
عضو جداشده از فرقه رجوی
انتهای پیام / فراق
