خرداد ماه را به حق باید سرنوشت سازترین ماه در تاریخ فرقه رجوی نامید، چراکه اصلی ترین نقاط عطف این سازمان در خردادماه بوده است. نقاط عطفی که هرکدام از آنها این فرقه را به صورت جدی و اساسی با تغییر مواجه کرده و سر منشا فصل جدیدی برای فرقه بوده است. اعدام بنیانگذاران در چهارم خردادماه ۵۱ و به دست گرفتن مرکزیت سازمان توسط مسعود رجوی، نقل مکان مرکزیت سازمان از فرانسه به عراق در هفدهم خردادماه ۶۵ و همچنین آغاز جنگ مسلحانه در سی ام خردادماه ۱۳۶۰ در تهران.
در همه ادیان و فرهنگ های بشری وطن پرستی و دفاع از میهن در برابر دشمن و خدمت به هم وطنان ارزش تلقی شده و در مقابل، قیام علیه ملت و خیانت به میهن از جمله شنیع ترین کارها شمرده شده است چه برسد به قتل، ترور، شکنجه و به خاک و خون کشیدن مردم و زنان و کودکان هم وطن. از این حیث اتفاقات سی ام خردادماه سال ۱۳۶۰ را می توان مهمترین نقطه عطف در تاریخ سازمان مجاهدین نامید. چرخشی که به نام مبارزه برای خلق بیشترین آسیب را متوجه خلق کرد و بیشترین خدمت را به دشمنان قسم خورده خلق.
و بدتر آن که هرسال این سرآغاز خونین را گرامی می دارند و به یادبود جنایت هایشان همایش های مختلف می گیرند و اتباع کشورهای دیگر را می خرند و به آنجا می آورند که مثلا بگویند: «بر همان عهد که بستیم، هستیم!»
وای بر شما و وای بر کسی که لحظه ای به شما دل ببندد که این خانه از پای بست ویران است و این نقش ها تمام بر آب.
اما امروز دیگر خبری از ویلپنت نیست. گرچه فرقه پوشالی رجوی سعی کرده است با راه انداختن تظاهرات خیابانی و کشاندن معدود طرفداران خود به خیابان های اروپا و آمریکا حیات خود را نشان دهد اما کیست که نداند پشت صف اول به هم فشرده از طرفداران سازمان اتباع خارجی هستند که رنجور و خسته به دنبال جمعیت راه افتاده اند. اما نه پلاکاردهای رنگ و وارنگ می توانند حقیقت را پنهان کنند و نه عکس های از نمای نزدیک و روبرو می توانند بینندگان را بفریبند که فرقه با نفس هایی که این روزها به شماره افتاده اند مسیری جز رو به نابودی طی نمی کند. به امید آزادی همه برادران و خواهران اسیر در بند فرقه رجوی.
یادداشت از: محمود آسمان پناه
انتهای پیام / انجمن نجات کرمان
