شاید برای شما که فرقه رجوی را تجربه نکرده اید درک موضوعی را که گوشه ای از آن را می خواهم بازگو کنم سخت باشد. ولی برای ما که در این فرقه جهنمی بسر بردیم یک چیز عادی است.
اول از یک مثال ساده شروع می کنم. شما در یک کارخانه یا یک اداره یا هر چیزی که خود شما در تصورتان هست استخدام میشوید. بعد از ۱۵ سال یا ۲۰ سال یا ۳۰سال یا حتی بالاتر خدمت در آن کارخانه یا مؤسسه از شما به یک نحوی تجلیل صورت میگیرد و پاداش پایان خدمت داده می شود و یک حق و مزایایی بعد از آن به شما تعلق میگیرد. این مثال را زدم که این موضوعی را که فرقه در حق ما نفرات مستعفی به عمل میاورد را بهتر درک کنید.
این سالهایی را که گفتم سالهای تلف شده تمامی نفرات در فرقه رجوی است. از روزی که یادم است در این مدتی که در آلبانی هستم یکی از شکوه و شکایات نفرات جدا شده این است که چرا سازمان بقول خودش که این همه دم از انسانیت میزند ذره ای از این کلمه را در خود ندارد. علت هم این است که نفراتی که درخواست جدایی میدهند قریب به اتفاق آنها نه زبان خارجی بلدهستند نه اینکه بعد از سالهای متمادی که در اسارت بودند فرهنگ این ملت را می دانند و نه طرز رابطه زدن با دنیای خارج را بلد هستند.
با این اوصاف جداشدگان را بعد از اعلام استعفا در خیابان ول کرده و گفتند خودتان بروید کارهای خودتان را دنبال کنید. در صورتی که خود کمیساریا هم میگوید طبق توافق باید فرقه نفر جدا شده را با یک نماینده از خودش به کمیساریا بیاورد تا تمام روند اداری یکی پس از دیگری طی شود. بعد از آن نفری که تا به حال بیرون را ندیده به مکانی یا هتلی ببرد تا نفر با دنیای بیرون آشنا شده تا خود کارهای خود را به تدریج انجام دهد. فرقه کاری کرده است که صدای کمیساریا را هم در آورده که این چه کار ضد بشری است که این سازمان با نفراتی که تمام عمر خود را در آن مکان سپری کرده اند میکند.
یکی از استرسهایی که نفرات بعد از جدایی می گیرند این است که چرا با ما این رفتار میشود؟ مگر ما انسان نیستیم؟ مگر ما ببخشید حیوان هستیم که در خیابان ول کرده و میگویند که خودت باید کارهای خود را انجام بدهی؟ به ما می گویند که “تو دیگر از ما نیستی و خدا درهای جهنم را به روی تو بازکرده است”. راست میگویند منظورشان از خدا همان ملعون گور به گور شده است که مثل همه فرقه ها جای خدا نشسته است.
این را می خواستم بگویم، مردم شاهد باشید، خانواده ها شاهد باشید، که این فرقه چه بلایی سر نفرات جدا شده می آورد و بعد می گوید در ایران آزاد فردا باید نفرات کارتن خواب را در آغوش بگیریم. نمی خواهد این کار را بکنید. اول نفرات خودت را در خیابان ول نکن و این همه آزار و اذیت نرسان.
اگر نفرات جدا شده قبلی نباشند، نفرات جدید بدون شک می بایست مدتی را کارتن خوابی کنند. جامعه بین الملل هم که وجود خارجی ندارد که یقه این دریده ها را بگیرد.
ولی ما به این فرقه جهنمی میگ وییم که تو نفرات را در خیابان ول میکنی ولی ما نفرات نجات یافته قبلی با سازماندهی و تیم بندی نفرات جدا شده را هر جا که باشند پیدا کرده و در آغوش می گیریم.
این مقاله ای را که نوشتم در خصوص کمترین مشکلات در روز نخست رهایی است و ذره ای از مشکلات هر فرد که فرار می کند و آزاد می شود است.
باز مثل همیشه میگویم روز سرنگونیت فرا رسیده، ای رجوی ملعون
