یکی ازسایت های وابسته به فرقه رجوی مطلبی علیه یکی از اعضای جدا شده به نام موسی دامرودی و خانواده اش نوشته است.
البته همواره فرقه رجوی چنین حرف مزخرفی را درمورد دیگر اعضا نیز به کار برده است که لازم است در مورد ادعای فرقه رجوی یعنی «بخشیدن شرف مبارزه با حکومت ایران توسط جدا شده ها» به آقای دامرودی و دیگر اعضا نکاتی را اشاره کنم.
رجوی از اول شرفی درمبارزه نداشت که بخواهد آن را به دیگران ببخشد چون این موضوع درسابقه خیانت رجوی به خوبی مشخص است.
او ازاول با ساواک همکاری کرد ومحل اختفای رهبران اولیه سازمان را لو داد وباعث اعدام آنها شد وازاین طریق توانست خود را به جای آنها قالب کند، این اولین بی شرافتی رجوی بود و بعد ازآن همین روال را طی کرد.
وی بعد ازپیروزی انقلاب ۲۲ بهمن ۵۷ هم وقتی نتوانست به منافع خود برسد مبارزه مسلحانه را اعلام و به دنبال آن ترورهای کور درکشور راه انداخت که وقتی راه به جایی نبرد تمام عیار به دامن دشمن متجاوز به خاک کشور یعنی صدام آویزان شد و طی سال های جنگ درهمکاری با صدام به هرجنایت وخیانتی علیه مردم ایران دست زد تا شاید که این بار ازاین طریق به مراد خود یعنی به دست گرفتن قدرت درایران برسد.
اقدام خیانت بار او موجی از نفرت مردم ایران نسبت به رجوی وفرقه اش درپی داشت . بعد ازصدام هم که خط موازی با آمریکا در پیش گرفت تا ارباب جدید او را به رسمیت بشناسد و طی حضور ارتش آمریکا هم درعراق به هرشیوه فتنه گری متوسل شد تا شاید آمریکا به ایران حمله نظامی کند و شاید این بار از این طریق به نان ونوایی برسد اما درنهایت چیزی جز سرافکندگی نصیبش نشد.
همچنین طی این سال ها و به خصوص در طول جریان مذاکرات هسته ایی۵+۱درهمکاری با رژیم صهیونیسی مرتب اطلاعات غلط ازبرنامه هسته ایی ایران می داد تا شاید روند مذاکرات شکست خورده وگزینه نظامی درمورد ایران دردستور کار آمریکا وکشورهای اروپایی قراربگیرد که دراین مورد هم راه به جایی نبرد وهنوز هم این فرقه درهرموقعیتی وبحرانی که درمنطقه به وجود می آید فتنه گری می کند تا ببیند کی می تواند به نتیجه برسد.
این بود خلاصه ایی از پروسه بی شرافتی رجوی در امر به اصطلاح مبارزه که هرآدم منصفی وقتی آن را مطالعه کند چیزی جز بی شرفی، مزدوری وخیانت رجوی وفرقه اش به کشور ومردمش نمی بیند.
آری رجوی هیچگاه نمی تواند افکار عمومی و تاریخ را درمورد سابقه بی شرافتی ومزدوری خود درطی حیات خائنانه اش را بفریبد به همین خاطر هیچ وقت نمی تواند ادعا کند که شرف مبارزه را به اعضا بخشیده است چون خود او شرفی از اول نداشته است.
این موضوع را حتی اعضای مانده دراسارت هم متوجه شدند، به همین خاطر بعد ازانتقال به آلبانی آنها مسئله دار و مترصد فرصت هستند تا خط خود را ازفرقه جدا کنند و باعث ایجاد بحران درونی فرقه شدند.
اگر اینطور نبود پس مریم الان بیش از دو ماه است که درآلبانی چه غلطی می کند الا اینکه می خواهد جریان مسئله داری در فرقه را خنثی وجلوی موج جدایی اعضا را بگیرد.
بنابراین رجوی و فرقه اش هیچگاه شرافتی درمبارزه نداشتند که حالا ادعا داشته باشند آن را به اعضایش بخشیدند پس درود به تمامی اعضای اسیری که تمامی قید وبند های اسارت بارفرقه رجوی را ازهم گسسته ونه تنها ارزشی هم برای تهمت های باند مفلوک رجوی قائل نبوده بلکه عزم کردند تا به هرطریق ممکن جنایات آن را افشا کنند.
یادداشت از: حمید
انتهای پیام / انجمن خوزستان
