فرقه رجوی که جداشده ها را خاری درچشم خود می بیند و مخصوصا وقتی دید که وجود آنها در آلبانی انگیزه برای بقیه به وجود می آورد تا به دنبال زندگی خود بروند، دسیسه هایی را طرح و شروع به اجرای آن کرد.
فرقه قبلا هم در چند مرحله این طرح را با تقلیل مستمری جداشده ها- که طبق قرار دولت آلبانی می بایستی تامین می کرد- پیش برده و دیده بود که هیچ نهاد و سازمانی هم عارض نمی شود. آنها مقامات کشوری آلبانی را هم از قبل با رشوه و هدیه های آنچنانی با خود همراه کرده بودند.
آنها به جدا شده ها اعلام کردند که چون کمیساریا حمایت از ما را قطع کرده است و ما هم بودجه نداریم از سال جدید ما به کسی حقوق پرداخت کنیم، شما فکری به حال خودتان بکنید.
جدا شده ها با نوشتن طومار، شکایت و مراجعه به ارگانهای بین المللی به این موضوع اعتراض کردند و نماینده کمیساریا اعلام کرد که برای جداشده ها بودجه درنظر گرفته و به آنها کمک خواهد شد اما با کارشکنی فرقه از طریق افراد تحت نفوذش از جمله شخصی به نام رفیع ، این رقم در دفتر کمیساریا تقلیل یافت.
در اعلام اولیه نماینده اعزامی کمیساریا از ژنو به آلبانی اعلام شده بود که این کمک در دو دوره شش ماهه و در طول سال ۲۰۱۸ ادامه پیدا خواهد کرد و همراه با آن در طی شش ماه اول سال دولت آلبانی امکان دیدار افراد با خانواده شان را میسر و برای این افراد اجازه کار صادر خواهد کرد و با دادن ورقه معتبر، مسافرت موقت و تفریحی این افراد را به کشورهای مجاور و اروپایی را ممکن می کند.
فرقه رجوی که دید ناخواسته سبب خیر جداشده ها شده رنگ عوض کرد چون این اقدامات اصلا برایش خوش آیند نبود. پس اگر چه به ظاهر آرام بود اما دامنه اقدامات وتوطئه هایش را گسترش داد. اول خط چند دستگی در بین جداشد ها را جدی تر پیش برد و با کمک افرادی که زیر نفوذش بودند شروع به بدنام کردن تعدادی از جداشده ها کرد.
از آنجا که قرار شد هرکس مشخص کند از کجا کمک خواهد گرفت، فرقه یا کمیساریا، و اگر کسی از فرقه کمک می گیرد اسمش را به کمیساریا اعلام کند و به افراد وابسته اش گفته بود ما به شما کمک می کنیم ولی ازطرف دیگر هم می توانید ا زکمیساریا حقوق بگیرید و ما به آنها نخواهیم گفت و بدین ترتیب افرادی بودند که از هر دو طرف حقوق می گرفتند.
کسانی که در جریان طومار و شکایت به ارگانهای بین المللی نه فقط همراهی نکردند بلکه خیلی اوقات به دستور فرقه کارشکنی هم می کردند، کمیساریا هم کاری از دستش بر نمی آمد ویا نمی خواست انجام دهد.
البته رفتار این کارمندان و برخورد دوگانه آنها با افراد جداشده کاملا مشهود بود. به هر حال بعد از شش ماه اول کمیساریا شروع به بهانه گیری کرد و گفت کمک ها قطع می شود . کمیساریا به اعضا گفت فقط طی یک دوره شش ماهه حقوق شما پرداخت می شود ولی چون جداشده ها دوباره اعتراض و گوشزد کردند که قرار این نبوده و بقیه تعهدات باید عملی شود کمیساریا کمی عقب نشینی کرد و قرار شد هرماه ارزیابی شود و اگر تشخیص داده شد حقوق پرداخت شود.
بعدها معلوم شد فرقه در این مدت تبانی کرده و به گفته کارمندی ازکمیساریا دست های پشت پرده زورشان زیاد است. در این مدت فردی به نام مرتضی اسماعیلیان(جواد خراسان) بارها همرا افراد دیگر در وزارت کشور آلبانی و کمیساریا بر سر این قضیه ملاقات کرده است. اکنون به پایان سال میلادی نزدیک می شویم و دوباره این مساله مطرح است که این توطئه فرقه تا کجا و چگونه خواهد بود ؟
کمیساریا اعلام کرده که تا پایان این سال ماموریتش تمام می شود و خواهد رفت و تمامی کمک ها به جدا شده ها قطع می شود. از چند ماه قبل هم به بهانه های واهی و بی ربط کمک به تعدادی از جداشدگان را قطع کرده است که اکنون در وضعیت دشواری به سر می برند.
فرقه هم از انجام تعهداتش که در بدو ورود به آلبانی جزو شروط ورود به آلبانی بوده سرباز می زند وفقط هوای مزدوران خودش را دارد.
حالا سوال اینجا است جداشده ها چه می شوند و چه کسی یا ارگانی صدای آنها را خواهد شنید و به آنها کمک خواهد کرد؟ مخصوصا درمورد آنهایی که حاضر نشده اند برای فرقه جاسوسی کرده و زیرآب دیگران را بزنند چه خواهد آمد؟
یکی از اعضای جداشده در آلبانی
انتهای پیام
